Echte skiliefhebbers kunnen allemaal wel een paar World Cup-pistes opnoemen. Je ziet op tv de professionals naar beneden komen met spectaculaire snelheden. Wij vragen ons maar al te vaak af hoe het is om zelf een World Cup-piste te skiën, want het ziet er zo waanzinnig uit! Dit is meestal gewoon mogelijk wanneer er geen wedstrijden georganiseerd worden. In dit weblog zijn 10 World Cup-pistes voor je uitgelicht, die eigenlijk elke skifan wel een keer gedaan moet hebben.
Die Streif inKitzbühel is een begrip in de skiwereld. Deze piste staat garant voor spectaculaire beelden tijdens de jaarlijkse Hahnenkammrennen. Bij de ‘Mausefalle’ zijn sprongen van 80 meter heel gewoon. Snelheden van meer dan 140 km/u worden op deze piste gehaald door professionals. Deze piste kan ook door normale skiërs worden afgedaald, ondanks dat deze dankzij het hellingspercentage van 85% tot een van de gevaarlijkste van de wereld behoort. Hahnenkamm-Bahn is het startpunt van deze piste. ‘Steilhang’ en ‘Hausbergkante’, de bekende passages van de ‘Mausefalle’, staan als skiroute gemarkeerd en zijn regelmatig zeer ijzig.
Met een lengte van 4,5 km is de Lauberhorn in het Zwitserse Wengen de langste afdaling van de World Cup. Snelheden van boven de 150 km/u en de hellingsgraad van 90% maken dit ook een van de lastigste. De piste wordt in januari na afloop van de beroemde Lauberhornrennen weer vrijgegeven aan het publiek. Buiten het feit dat het skiën van deze afdaling een geweldige ervaring is, geldt dat voor het gehele gebied in deze regio. Vanaf de pistes van de Jungfrau Region heb je een geweldig uitzicht op de Jungfrau, Mönch en de Eiger.
De beruchte, maar ook beroemde Kandahar afdaling ligt bovenGarmisch-Partenkirchen. 7 kilometer en 1800 hoogtemeters, zolang kun je de Kandahar afdaling verlengen vanaf het hoogste punt. Deze World Cup-piste heeft bij ‘de vrije val’ een maximale hellingsgraad van 92%. Skiërs krijgen niet alleen ijzige stukken, maar ook snelheden van boven de 140 km/u en sprongen van 60 meter voor hun kiezen. Door in te stappen bij het middenstation van de Kandahar-Express, kunnen minder ervaren wintersporters het lastigste stuk van deze afdaling overslaan.
Met de hellingsgraad van 56,9% en de lengte van 3,5 km is de Saslong afdaling in Val Gardena een klassieker in de World Cup-Pistes. Voor niet professionele skiërs zijn vooral de steile 'Spinel' en 'Kamelbuckel' pittige uitdagingen. Pro’s maken op de laatstgenoemde strook sprongen van wel 70 meter. Degenen die zich aan deze afdaling durven te wagen dienen over de nodige ski-ervaring te beschikken.
In dit lijstje van World Cup-pistes mag de Planai van Schladming niet ontbreken. Ieder jaar vindt op de huisberg van Schladming, de Planai, de Nightrace plaats. Doorgaans zijn 50.000 mensen getuige van deze slalom die tijdens de avonduren plaatsvindt. De hellingsgraad van 72% direct na de start zorgt ervoor dat dit het moeilijkste gedeelte is. In het laatste gedeelte vlakt dit af naar 52%. Tijdens deze afdaling kun je genieten van een prachtig uitzicht op het dorp, als je daar de tijd voor hebt. Je weet dat je zonder kleerscheuren thuiskomt als je onder de 'Skygate' door geskied bent.
Een van de lastigste reuzenslaloms van het World Cup-circuit is de piste op de Chuenisbärgli, een berg bijAdelbodenin het Zwitserse Berner Oberland. Ondanks dat deze afdaling met 1430 meter relatief kort is, is deze toch zeer lastig. Er wordt veel gevraagd van de skiërs door de hellingsgraad van 60%. Ook moet er veel 'getraverseerd' worden en zijn zowel de start als de finish extreem steil.
In 1992 vonden op deze piste de Olympische Spelen plaats, en jaarlijks vindt hier een World Cup plaats. De meest beruchte piste van Val d'Isère is La Face de Bellevarde De piste start op een hoogte van 2908 meter, gaat helemaal naar beneden richting het centrum van het dorp en is ontzettend gevarieerd. ’s Middags ligt de piste vol met hopen sneeuw en ’s morgens is het een ijsbaan. Verstandig is dus om deze piste halverwege de dag te skiën. Met een hellingsgraad van 71% is vooral het onderste gedeelte erg lastig.
Steiler, sneller en spectaculairder dan dit zal het niet snel worden. Wedstrijdskiërs starten deze Corviglia piste in St. Moritz met de 'Vrije Val'. Op de flanken van de Piz Nair ligt een 150 meter lange startstrook met een hellingsgraad van 100%. Een snelheid van boven de 100 km/u wordt al behaald binnen vier seconden. Dit deel van de piste is alleen op aanvraag te bezichtigen, en is dus voor jou en mij niet te skiën. Op de Corviglia zweven wedstrijdskiërs maar liefst in totaal 300 meter door de lucht. Skiërs springen buitengewoon ver op het absolute hoogtepunt de Rominger sprong.
Een van de meest technische en spectaculairste afdalingen van de Alpen en een klassieker in dit lijstje van de World Cup-Pistes is deStelvio piste inBormio. De Olympische Winterspelen van 2026 zullen hier georganiseerd worden. Als je nu begint met trainen kun je misschien nog meedoen! Skiërs moeten zich voorbereiden op een afdaling van 3250 meter lang, en deze moet je in minder dan twee minuten afleggen. Ben je niet zo zeker op ski's, dan kun je de La Rocca sprong maar beter overslaan. Moeilijk is het om in de Canalino Sertorelli je snelheid vast te houden, voor de finish loopt de snelheid nog eens op tot boven de 100 km/u.
Met de hellingsgraad van 56,9% en de lengte van 3,5 km is de Saslong afdaling in Val Gardena een klassieker in de World Cup-Pistes. Voor niet professionele skiërs zijn vooral de steile 'Spinel' en 'Kamelbuckel' pittige uitdagingen. Pro’s maken op de laatstgenoemde strook sprongen van wel 70 meter. Degenen die zich aan deze afdaling durven te wagen dienen over de nodige ski-ervaring te beschikken.
In dit lijstje van World Cup-pistes mag de Planai van Schladming niet ontbreken. Ieder jaar vindt op de huisberg van Schladming, de Planai, de Nightrace plaats. Doorgaans zijn 50.000 mensen getuige van deze slalom die tijdens de avonduren plaatsvindt. De hellingsgraad van 72% direct na de start zorgt ervoor dat dit het moeilijkste gedeelte is. In het laatste gedeelte vlakt dit af naar 52%. Tijdens deze afdaling kun je genieten van een prachtig uitzicht op het dorp, als je daar de tijd voor hebt. Je weet dat je zonder kleerscheuren thuiskomt als je onder de 'Skygate' door geskied bent.
Een van de lastigste reuzenslaloms van het World Cup-circuit is de piste op de Chuenisbärgli, een berg bijAdelbodenin het Zwitserse Berner Oberland. Ondanks dat deze afdaling met 1430 meter relatief kort is, is deze toch zeer lastig. Er wordt veel gevraagd van de skiërs door de hellingsgraad van 60%. Ook moet er veel 'getraverseerd' worden en zijn zowel de start als de finish extreem steil.
In 1992 vonden op deze piste de Olympische Spelen plaats, en jaarlijks vindt hier een World Cup plaats. De meest beruchte piste van Val d'Isère is La Face de Bellevarde De piste start op een hoogte van 2908 meter, gaat helemaal naar beneden richting het centrum van het dorp en is ontzettend gevarieerd. ’s Middags ligt de piste vol met hopen sneeuw en ’s morgens is het een ijsbaan. Verstandig is dus om deze piste halverwege de dag te skiën. Met een hellingsgraad van 71% is vooral het onderste gedeelte erg lastig.
Steiler, sneller en spectaculairder dan dit zal het niet snel worden. Wedstrijdskiërs starten deze Corviglia piste in St. Moritz met de 'Vrije Val'. Op de flanken van de Piz Nair ligt een 150 meter lange startstrook met een hellingsgraad van 100%. Een snelheid van boven de 100 km/u wordt al behaald binnen vier seconden. Dit deel van de piste is alleen op aanvraag te bezichtigen, en is dus voor jou en mij niet te skiën. Op de Corviglia zweven wedstrijdskiërs maar liefst in totaal 300 meter door de lucht. Skiërs springen buitengewoon ver op het absolute hoogtepunt de Rominger sprong.
Een van de meest technische en spectaculairste afdalingen van de Alpen en een klassieker in dit lijstje van de World Cup-Pistes is deStelvio piste inBormio. De Olympische Winterspelen van 2026 zullen hier georganiseerd worden. Als je nu begint met trainen kun je misschien nog meedoen! Skiërs moeten zich voorbereiden op een afdaling van 3250 meter lang, en deze moet je in minder dan twee minuten afleggen. Ben je niet zo zeker op ski's, dan kun je de La Rocca sprong maar beter overslaan. Moeilijk is het om in de Canalino Sertorelli je snelheid vast te houden, voor de finish loopt de snelheid nog eens op tot boven de 100 km/u.
Spongen van soms wel 40 meter en snelheden tot 130 km/u worden behaald op de Olympia-afdaling in Cortina d'Ampezzo, waar de dames een World Cup skiën. Wonderschoon is het uitzicht op de Dolomieten tijdens deze afdaling. Dus ook wanneer je niet voluit gaat is deze piste een aanrader.
Bob staat al sinds zijn derde op de ski’s en pakte op die leeftijd al een eerste skiprijs. Vroeger gezellig met z'n ouders op skivakantie maar inmiddels kunnen ze hem niet meer bijhouden. Vele jaren en vele pistekilometers later is hij er nog steeds even dol op.
