Meestal heb je heel goede redenen om naar een bepaald wintersportgebied te gaan: mooie pistes, goede verbindingen, leuke stadjes, perfecte après-ski... En als je eenmaal je keuze hebt gemaakt, kan zo’n gebied natuurlijk ook tegenvallen en kies je de volgende keer voor een andere bestemming. Maar, soms doet zich een heel andere aanleiding voor om een plaats definitief de rug toe te keren. Een paar voorbeelden uit mijn eigen praktijk. Waar gebeurd!
Je komt tegen de middag aanrijden bij de parkeerplaats van een Oostenrijks wintersportgebied (nee, ik noem geen namen). Er is nog een plekje vrij, maar de auto’s ernaast staan wel erg slordig geparkeerd. Ik krijg de auto er gelukkig wel tussen en we gaan goed geluimd met de cabine naar boven. Aan het eind van de middag komen we terug bij de auto en vinden we een briefje onder onze ruitenwisser. Vrij vertaald: ‘Leg volgende keer een foto van jezelf achter de voorruit, want ik wil graag zien hoe idioot iemand eruit ziet die zo z’n auto parkeert’.
Stomverbaasd kijken we om ons heen, want je denkt eerst dat dit een grap is. Bijvoorbeeld met een verborgen camera die jouw reactie registreert. Maar niets van dit alles, dus toch serieus bedoeld? Ik krijg er gelijk een vervelend gevoel over. Zou er nu werkelijk iemand de hele dag staan kijken hoe mensen hun auto parkeren om ze vervolgens anoniem terecht te wijzen? Ik overweeg om dit aan te kaarten bij het verkeersbureau, omdat dit een negatief effect kan hebben op het gebied. Vergeefse moeite, denk ik dan vervolgens, want hier kunnen ze toch niets aan doen. Maar mijn teleurstelling is toch zo groot dat ik dit gebied van mijn lijstje schrap.
Jarenlang waren wij vaste klant in een chic wintersportgebied. Omdat de hoofdplaats in dit gebied echt te duur was, verbleven wij in een klein plaatsje aan het eind van een zijdal. Totdat we in één jaar verschillende vervelende zaken meemaakten. In chronologische volgorde: in de plaatselijke bakkerij werden wij volkomen genegeerd en ging de plaatselijke bevolking vóór. Een onbedaarlijk schreeuwende liftbediende gebaarde ons dat we sneller moesten aansluiten bij een sleeplift. Een automobiliste stak haar tong naar ons uit omdat zij meende voorrang te hebben op een smal weggetje. En een schreeuwende boer vond dat we op een afgelegen plek in het bos de poep van onze hond moesten opruimen – wat we ook van plan waren overigens. Ook hier: nooit meer terug geweest.
Nu heb je als wintersportgebied niet iedere inwoner aan een touwtje, maar als je in een toeristengebied woont, mag je toch wel enige vriendelijkheid ten opzichte van bezoekers verwachten. Of juist niet omdat de inwoners de hordes buitenlanders zat zijn? Maar dan reageer je dat toch niet af op toeristen die tenslotte ook geld in het laatje brengen?
Heb jij wel eens iets vervelends meegemaakt en hoe reageerde je daar op?
Skiën is voor Kees als een tweede leven. In het normale leven is hij geen snelheidsduivel, maar op de piste…Hij gaat meerdere keren per jaar naar de bergen. Zijn favoriete skigebieden liggen vooral in Zwitserland.
