Onlangs was ik op wintersport in de skigebieden van Morzine en Avoriaz 1800. Beide onderdeel van het eindeloos grote Les Portes du Soleil, waarvan de meer dan 600 km aan pistes deels in Frankrijk en deels in Zwitserland liggen. Morzine en Avoriaz nemen tal van initiatieven om wintersport in de dorpen te verduurzamen. Daarom hadden ze mij een treinticket naar hun skigebieden aangeboden, met de belofte dat dat ticket mij ter plaatse allerlei voordeel zou opleveren. Ik was benieuwd en stapte met het ticket in Amsterdam in de Eurostar, me verheugend op een ontspannen reis en prachtig verblijf. Of dat ook lukte? De vier dagen die volgden overtroffen zelfs mijn verwachtingen!
Hoewel skioorden leven van het toerisme, doen de skiliftexploitanten, het bedrijfsleven en de gemeentes in de Alpenlanden er tegenwoordig alles aan om de impact van wintersport voor de natuur zo klein mogelijk te maken. Eén van de grote kansen daarvoor is om als wintersporters met de trein te reizen. Dit biedt namelijk een veel schonere manier van vervoer dan auto en vliegtuig. Zo is de gemiddelde CO2-voetafdruk van reizen met de Eurostar 90% lager dan autorijden. Je kunt beargumenteren dat de trein niet altijd de snelste of makkelijkste manier van reizen is. Dat wilde ik wel eens zelf testen. Mijn wintersport met de trein naar Morzine en Avoriaz in Frankrijk, tussen de Mont Blanc en het meer van Genève, was daarvoor een mooie gelegenheid.
De Eurostar is een moderne hogesnelheidstrein, die met slechts enkele tussenstops in hoog tempo van Amsterdam naar Parijs rijdt. Aan boord is een bar waar je drankjes en snacks kunt halen. Ik had op de heenweg een Premium ticket, wat bij het vroege aanvangstijdstip van mijn reis (08.00 uur) mede inhield dat ik op mijn zitplaats een lekker ontbijtje van de vriendelijke treinstewards geserveerd kreeg. Wat een luxe!
Binnen drie en een half uur was ik in Parijs Gare du Nord, waar ik alle tijd had voor een café au lait en een krakendverse macaron. Daarna ging ik met de metro naar Gare du Lyon, waarvandaan de TGV me in iets meer dan twee en een half uur naar station Bellegarde sur Valserine bracht. Op de parkeerplaats van station Bellegarde stond voor het laatste stuk de taxitransfer op me te wachten. ’s Avonds om 19.00 uur was ik in mijn hotel in Avoriaz, op 1800 meter hoogte in de sneeuw. Een autoreis naar mijn favoriete bestemming in Oostenrijk duurt net zo lang.
Mijn uitvalsbasis tijdens de reis was Avoriaz. Een uniek skidorp dat in de jaren '60 op een plateau op 1800 meter hoogte boven Morzine is gebouwd om het wintersporttoerisme te boosten. Maar wel op een milieuverantwoorde manier. Avoriaz is helemaal autovrij, je wordt er met snowmobiles of paardensleeën vervoerd en je kunt er skiënd door de straten. De bebouwing bestaat grotendeels uit bijzonder vormgegeven hoogbouw, waar appartementen, winkels en restaurants een plek in hebben. Er zijn slechts twee hotels in Avoriaz, waarvan het nieuwe Mil8 het hotel was waar ik overnachtte.
Vanuit het dorp brengt de stoeltjeslift je het skigebied in. In de lift heb je prachtig uitzicht op het architectonische Avoriaz en de omliggende bergen. Daarna liggen de pistes en het snowpark van Avoriaz aan je voeten. Je vindt hier blauwe, rode en uitdagende zwarte pistes, waarvan Le Mur Suisse de bekendste en steilste is. Let goed op de borden, want voor je het weet ski je de grens naar Zwitserland over! Hou je van afwisseling? Met een skipas voor de hele Les Portes du Soleil liggen alle ruim 600 km van dit geweldige skigebied aan je voeten. Je kunt dan iedere dag een ander skigebied ontdekken en ook de grens naar Zwitserland oversteken!
Mijn gids koos voor de andere richting en we daalden via de brede, dik besneeuwde pistes af naar Morzine. Na een korte wandeling door het dorp namen we de gondel weer omhoog en genoten we op de pistes van Morzine. Als eerste maakten we een stop bij bergrestaurant Le Plateau du Nyon, waar ik kennismaakte met zee-arend Fletcher. Fletcher maakt deel uit van het herintroductie project Les Aigles du Léman, dat de vroeger hier inheemse witstaart zee-arend terugbrengt aan de oevers van het nabijgelegen meer van Genève. Fletcher ging mee in de skilift en vloog gretig voor ons uit, over de piste door het bos! Daarna hadden we een heerlijke lunch bij het bergrestaurant.
De hele middag was het genieten van de verse sneeuw op de brede groene, blauwe en rode pistes rond Morzine en de prachtige omgeving. Vanaf het spannende glazen uitzichtplatform Le Pas de L’Aigle op 2019 meter hoogte kon ik in de verte zelfs de Mont Blanc en het meer van Genève zien liggen. Toen het begon te schemeren was het tijd voor de laatste afdaling, die pal langs Le Tremplin eindigde. Daar was de après-ski al in volle gang.
Na het skiën was het tijd voor een kleine rondwandeling door Morzine. Dit autoluwe dorp ligt op 1000 meter hoogte en wordt gekenmerkt door de vele chalets en de gezellige straatjes. Hier was dé gelegenheid om als treinreiziger van die beloofde korting gebruik te maken. De leukste winkels en restaurants zijn partner van het Alpine Express Pass-programma en bieden tal van voordelen als je met de trein bent gekomen. Ik at op vertoon van mijn pas met korting een heerlijke vegan burger in microbrouwerij Le Bec Jaune en shopte pre-loved skikleding in de winkel van Montagne Verte. Maar ook zonder de pas zul je het in het gezellig verlichte Morzine, dat voor haar duurzaamheidsinitiatieven beloond is met het Flocon Vert keurmerk, zeker naar je zin hebben.
Behalve skiën kun je in Avoriaz en Morzine nog tal van andere leuke sneeuwactiviteiten doen.
Ik nam in Avoriaz een kijkje bij het ski-jöring, waarbij je op ski’s achter een paard wordt voortgetrokken. Dat lijkt enger dan het is, want je begint rustig stapvoets door het bos. Pas na een half uurtje en een paar extra instructies wordt het tijd voor de draf en daarna zelfs galop! Zo lang jij je ski's parallel houdt, is er niets aan de hand en kun je volop genieten van deze bijzondere ervaring.
Ook maakte ik een prachtige tocht op sneeuwschoenen, een flink stuk crosscountry en ook een pad door het bos. Met de diepe laag verse sneeuw die er lag, was het geen overbodige luxe om de sneeuwschoenen onder te hebben, want zonder zakte ik er tot aan mijn knieën in weg. Sneeuwschoenwandelen is ideaal voor iedereen die van winterwandelen houdt, want je kunt er echt overal mee komen. Ook daar waar de gebaande winterwandelpaden ophouden.
Op de laatste dag van mijn verblijf werd ik vanuit Avoriaz met een taxitransfer teruggebracht naar treinstation Bellegarde, waar ik de TGV naar Parijs Gare du Lyon nam en via de overstap met de metro vanaf Gare du Nord met de Eurostar naar Amsterdam terugreisde. Nu vertrok ik om 10.00 uur uit Avoriaz en was om 20.15 uur in Amsterdam. Onderweg had ik alle tijd om de vele indrukken van deze prachtige wintersportreis nog eens de revue te laten passeren. Deze reis was veel te snel voorbij!
Hoewel Esther ooit is begonnen met skiën, ging haar wereld pas echt open toen ze op een snowboard kwam te staan. Vanaf dat moment is ze nergens liever dan op de pistes! Ze is zelfs zo dol op wintersport, dat Oostenrijk drie jaar lang haar thuisbasis was.
